ที่รักของฉัน…นานแค่ไหนแล้วที่เราพลัดพรากจากกัน เธอรู้ไหมว่าฉันเฝ้ามองเธอฉันยินดีที่เห็นเธอสนุกไปกับประสบการณ์อันน่าตื่นเต้นบนโลกฉันดีใจที่เห็นเธอมีความสุขกับทัศนียภาพอันงดงามของโลกฉันปิติที่เห็นเธอดื่มด่ำไปกับสุนทรีย์แห่งรสสัมผัสทางกายของเธอฉันปลื้มใจที่เห็นเธอสามารถรังสรรค์สิ่งใหม่ๆที่ดีงามด้วยตัวเธอฉันตื้นตันที่เห็นเธอเติบโตมีความรู้จักคิดรู้จักวิเคราะห์ด้วยตัวเองฉันภูมิใจที่เห็นเธอถอดแบบความเป็นฉันออกมาได้อย่างสง่างาม

เมื่อไหร่ที่เธออ่อนล้าสิ้นหวัง เธอจงรู้ไว้เถอะว่ามีฉันคอยเป็นกำลังใจเมื่อไหร่ที่เธอเจ็บปวดร้องไห้ เธอจงรู้ไว้เถอะว่ามีฉันคอยปลอบประโลมเมื่อไหร่ที่เธออ้างว้างโดดเดี่ยว เธอจงรู้ไว้เถอะว่ามีฉันอยู่เคียงข้าง

ที่รักของฉัน…แล้ววันนี้คือวันที่เธอได้กลับมาอยู่ในอ้อมกอดฉันคือวันที่เรามีโอกาสสัมผัสกัน คือวันที่เรามีโอกาสสนทนากันนับจากนี้เป็นต้นไป หากเธอปรารถนาสิ่งใดเธอจงสมดังปรารถนา หากเธอคิดสิ่งใดพูดสิ่งใดทำสิ่งใดเธอจงสมดังตั้งใจ เธอจงใช้สิทธิ์ที่เป็นอำนาจนี้ของฉันอย่างชอบธรรม ตลอดไปเถิด…

.

อารียา เมตายา

สุขสวัสดีปีใหม่ พ.ศ.2565