ปัจจุบัน ธาตรี โภควนิช อาศัยอยู่กรุงเทพมหานคร จบการศึกษาด้านศิลปะ วิชาเอกจิตรกรรม จากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยในปี 199

เขาเคยตั้งเป้าหมายของชีวิตว่าจะเป็นศิลปินที่มีชื่อเสียง แต่เนื่องจากสิ่งที่เขาชอบวาดเป็นรูป กบ เขียด งู อีกา ต้นหญ้า หนอนด้วง แมลง ฯลฯ

ซึ่งเป็นเรื่องราวที่ดูแล้วไม่สวยงามจึงไม่เคยขายงานได้ เขาจึงหาเลี้ยงชีพด้วยการรับจ้างเขียนภาพประกอบและออกแบบกราฟฟิคทั่วไป

หากจะให้บอกเล่าความเป็นตัวตนที่แท้จริงของเขา เขาคิดว่าตัวเองเป็นคนที่ค่อนไปทางโง่ เพราะครั้งหนึ่งเคยวัดไอคิวได้ 79 เขาคิดว่าตัวเองเป็นคนความจำไม่ดี เพราะเขาสามารถตื่นเต้นกับการดูหนังทุกเรื่องแม้จะเคยดูมาแล้วก็ตาม, เขาคิดว่าตัวเองเป็นคนขี้เกียจ เพราะก่อนจะทำงานทุกครั้งเขาจะชอบเอนตัวลงนอนโดยอ้างว่าเป็นการค้นหาแรงบันดาลใจ, เขาคิดว่าตัวเองเป็นคนไม่มีระเบียบ เพราะโต๊ะทำงานจะรกและหาของไม่เจอ
…
แต่ปัจจุบันเขารู้สึกว่าตัวเองเป็นคนโชคดีที่ยังสามารถดำรงชีวิตอยู่รอดมาได้ ซึ่งต้นเหตุของความโชคดีนี้ก็คือ การเชื่อฟังเสียงจากภายใน ท่านอาจจะรู้สึกแปลกๆ กับข้อความนี้ เพราะดูเหมือนเขาเป็นคนเพ้อเจ้อ แต่สำหรับเขานั้นเคยชินกับกระบวนการนี้มาตั้งแต่เรียนศิลปะ

ตอนนั้นเขาไม่รู้หรอกว่าสิ่งนี้เรียกว่าอะไร รู้อย่างเดียวว่าเมื่อไหร่ที่เขาต้องการสร้างผลงานศิลปะ เขาจะไปหาที่ๆ มีอากาศปลอดโปร่ง อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ และเอนตัวนอนอย่างสบายใจ เพื่อรอให้ภาพที่ต้องการปรากฏขึ้นในหัว ซึ่งสิ่งนี้นี่เองที่เขาเพิ่งจะรู้ในภายหลังว่ามันคือทักษะการสื่อสารกับจิตวิญญาณภายใน
…
และสิ่งนี้ก็ไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง เพราะทุกครั้งที่เขาตั้งความปรารถนาที่จะทำอะไรสักอย่าง เขาจะส่งคำถามเพื่อหาคำตอบกับเสียงที่อยู่ข้างใน ซึ่งเสียงนั้นก็จะคัดสรรค์คำตอบที่ดีที่สุดมาให้เสมอ ถึงแม้ว่าบางครั้งเขาจะไม่ยอมทำตามเพราะดูเหมือนมันขัดต่อความรู้สึกของคนทั่วๆไป แต่เมื่อไหร่ที่เขาวางใจและทำตาม ผลลัพธ์ที่ออกมาก็มักจะเกินคาด และหนังสือเล่มที่ท่านกำลังถืออยู่ในมือเล่มนี้คือผลผลิตของกระบวนการที่ว่านั้น

ธาตรี โภควนิช
อารียา เมตายา